روزهای رویایی....DEARM ON

دفعه پیش که رفتیم اصفهان 4 روز بیشتر اصفهان نبودیم واسه همین مطلب زیادی هم واسه نوشتن ندارم ...مثل همیشه و بیشتر از قبل شما بیتاب رسیدن بودی و مدام میپرسیدی پس کی میرسیم خونه مامان عفت و چون یادت بود که دفعه پیش بهت گفته بودم که وقتی آقای خورشید رفت و شب شد میرسیم ...مدام چشمت به آسمون بود که ببینی کی این آقای خورشید میره ؟ یه کم خوابت برده وقتی بیدارشدی با خوشحالی میگی مامان به آسمون نگاه کن ببین آقای خورشید داره پتو روش میکشه میخواد دیگه بخوابه الان میرسیم خونه اوبه ... چون خورشید مثل عکس زیر داشت میرفت پشت ابرها شما این توصیف قشنگ به ذهنت رسیده بود که داره پتو روی خودش میکشه و من و بابا کورش کلی از این وصف زیبات لذت بردیم و من فوری یه عک...

پسر خوش تیپ مامان خیلی وقته که خیلی شیرین زبون شده و حرفهای بزرگ بزرگ میزنه و با اینکه قرار بوده هربار بیام و این حرفهات را بنویسم ولی تنبلی باعث شده که یه کم دیر به دیر بیام و بنویسم.... تقزیبا از دوسه ماه پیش یاد گرفتی که از کلمه نظرت چیه ؟ استفاده کنی ودر هر موردی بسیار شیرین نظر من یا بابا کورش را هم جویا میشی...البته اوایل به این شکل... کیاراد : مامان نظرت چیه ؟ مامان رویا : در مورد چی پسرم ؟ کیاراد : باکمی فکر در مورد مخا (منظور کلمه مخالف بود) مامان رویا : نظری ندارم پسرم... واین اظهار نظرها تا مدتها ادامه داشت تا الان که دیگه به خوبی میدونی از این کلمات کی استفاده کنی و قشنگ نظر مخالف و یا موافق میدی ... ...

بی تو سالی گذشت  و غم نبودنت هر روز بیشتر از قبل آزارم می دهد... و من در عجبم که چقدر من از جان سختی خود بی خبر بودم .....! کمی بیشتر از یک سال از اون روزهای سخت رفتن ،مامان عفت مهربونم گذشته هرچند برای من و احساس زخم خورده و بینوای من انگار که سالهاست در این دنیای وانفسا و بیرحم تنهایم ...انگار عمریست که صدای همیشه مهربانش را نشنیده ام ... از اون روزهای تلخ بیشتر از یکسال گذشت ولی من هنوز به نداشتن آغوشش...به نشنیدن صدای همیشه مهربانش ...و به تمام خوبیهایش که همه عمر زندگیم بود عادت نکردم ...تمام شب را با رویای او به صبح میرسانم و هر صبح هنوز به شوق شنیدن صدایش از خواب بیدار میشوم ولی افسوس که با هر بیداری یک روز بیشتر از خاطره ه...

چند روز پيش كه داشتم با خاله رعنا جون تلفني صحبت ميكردم ، گفت كه شنبه صبح خونه باشيد چون من واسه كياراد يك هديه كوچولو پست كردم دوست دارم خودش بره از آقاي پستچي تحويل بگيره ...آخه پسر قشنگ من به آقاي پستچي علاقه خاصي داري و تا به حال هر بار بسته پستي داشتيم شما خواب بودي و موفق نشدي كه آقاي پستچي را ببيني و خاله رعنا جونم چون حواسش به همه چيز هست و شما را هم بي نهايت دوست داره دوباره واست يك هديه فرستاده بود ... منم شب قبل از اينكه بخوابيم واست توضيح دادم كه فردا وقتي آقاي پستچي اومد ميريم بسته مون را تحويل ميگيريم ببينيم خاله رعنا جون چي واسه پسرم فرستاده ... ولي از برشانسي نميدونم كي آقاي پستچي اومده بود كه من و شما متوجه صداي زنگ نشدي...

از قبل با بابا كورش قرار گذاشته بوديم كه اين بار كه به اصفهان رفتيم شما را حتما به باغ وحش ببريم ...يك روز بعد از ظهر عزم رفتن كرديم ...ولي خب چون چند سالي ميگذشت كه نرفته بوديم ... من كه فكر ميكنم از اون موقع ها كه با بابا كمال ميرفتيم ديگه نرفته بودم واسه همين اطلاعات دقيقي از ساعات بازديد نداشتيم ...ساعت پنج و نيم اونجا بوديم ولي گفتن كه باغ وحش ساعت پنج به بعد تعطيل ميشه واسه همين تصميم گرفتيم به خاطر شما به باغ پرندگان بريم هرچند سال پيش رفته بوديم ...ولي اونجا هم تا ساعت شش و نيم باز بود كه ما دير رسيديم كنار رودخانه زايندورد و پارك ناژوان مشغول قدم زدن و بدو بدو شما بوديم ...كه شما كنار اين درخت ايستادي ميگي مامان من ژست بگيرم ش...

سه هفته پيش به اصفهان رفتيم البته سه نفري ... و اين بار شما بي تاب تر از هميشه واسه رسيدن لحظه شماري ميكردي و با اينكه خودت ميگفتي خونه اوبه (مامان عفت جون ) دور دورا هست ولي هر چند دقيقه ميپرسيدي مامان نرسيديم ؟؟ و با اينكه خودت ميدونستي جواب سوالت چيه ولي از پاسخ منفي ما و اينكه چند ساعت ديگه مونده تا برسيم ناراحت ميشدي و اعتراض ميكردي كه زودتر برسيم ... وقتي بابا كورش بهت ميگفت وقتي شب بشه و هوا تاريك شد ميرسيم ميگفتي نه ...زودتر برسيم ... خلاصه وقتي خوابت برد و چشمات را باز كردي و ديدي كه به قول خودت از آقاي خورشيد خبري نيست برق شادي در چشمانت ميدرخشيد و ميگفتي مامان شب شده الان ديگه ميرسيم خونه اوبه و انگار هنوز بعد از گذشت تقريبا ...

بالاخره بعد از تقریبا دوماه عکسهات آماده شد و چند روز پیش اونها را تحویل گرفتیم ولی به خاطر آتش سوزی آتلیه فایل عکسهات را با چند روز تاخیر امشب واسمون ایمیل کردند. در کل عکسهات بد نشده خصوصا حالتهای چهره ات را خیلی دوست دارم چون این روزها توی بازیهات وقتی چهره جدی به خودت میگیری این شکلی میشی و من عاشق چهره جدی و گاهی خشن شما هستم این طوری با این عکسهات این قیافه دوست داشتنیت همیشه توی یادم میمونه...     عاشق این حالتهای چهره ات هستم... عاشقتم...   فدای تو... این دو تا عکس آخر هم فقط به خاطر دل کوچولوی شما گرفته شده ...چون از ابتدای ورودمون به آتلیه دوست داشتی سو...