پسر خوش تيپ من...
پسر خوش تيپ من... پسر دوست داشتني من اين روزها كمي به ژست گرفتن و عكاسي علاقه مند شده و گاها ميگه مامان من ژست ميگيرم ازم عكس بگير البته نكته قابل توجه و جالب اينه كه اين موضوع وقتي كه آماده بيرون رفتن هستيم پر رنگ تر ميشه خصوصا اين كه دوست داري بيرون كنار در باز ماشين ژست بگيري و من ازت عكس بگيرم 
وقتي ميگم بايست تا عكس بگيرم ميگي اجازه بده در ماشين را باز كنم و حتما بايد يك دستت به در ماشين باشه ...و من و بابا كورش هم كلا اين شكلي ميشيم 
ولي خب جلوي شما خيلي جدي برخورد ميكنيم و به سليقه شما احترام ميگذاريم ...( فكر كنم پسرم با فاميل دور نسبتي داره كه به در علاقمند شده 
)
اينم نمونه اي از عكسهاي زيادي كه اين روزها به درخواست شما ميگيرم و كودكانه هاي شيرينت را در قاب خاطره هايم ثبت ميكنم...تا شايد در آينده اي مبهم با ديدن آنها و مرور كودكيهايت شادي مهمان خانه كوچك قلبت باشد...
گاهي هم ژست هايي از پشت سر ميگيري ...
اين عكسها هم روزي هست كه ميخواستيم بريم اصفهان و واسه اين كه توي مسير داخل ماشين راحت باشي دمپايي پوشيدي گلم...
خونه مامان عفت گاهي با نگار و صبا ميرفتيد داخل راه پله و بازي ميكرديد چون توي حياط گرم بود و اونجا هم با گرفتن ژست هاي خنده دار از نگار و صبا ميخواستي كه ازت عكس بگيرند...
عاشق اين عكسهاي قشنگت هستم....
خونه مامان عفت جونم دوست داري مدام روي كابينت ها باشي ...
يك روز كه در حال بالا رفتن هستي ميگم : كياراد مامان از اين كارت ناراحت ميشه 
ميگي نه مامان برم بالا عكس بگير ...و به اين بهانه بالا رفتنت را توجيه كردي ...فداي چهره جدي پسرم...
اينم يك روز ديگه موقع بيرون رفتن و باز هم شما و در ماشين...
و اين قصه عكاسي و ژست گرفتن شما همچنان ادامه داره و من عاشقانه لحظه هاي شيرينت را ثبت ميكنم و آرزو ميكنم اي كاش تا هميشه در دنياي شيرين كودكانه ات ميماندي تا هيچ وقت غم زمانه و بي عدالتي هاي دنيا روياهاي شيرينت را غمگين و غصه دار نسازد ولي افسوس كه آرزويم خيالي بيش نيست و با هر نفس از دنياي كودكانه ات دور ميشوي و به دنياي سرد و غمگين آدمك هاي دروغين نزديك ميشوي و اميدم اين است كه با ثبت اين روزها و مرور آنها در آينده ، بتوانم ذره اي گرما و شيريني اين روزهايت را مهمان خانه قلب كوچكت كنم....
کیاراد من تا این لحظه ، 3 سال و 1 ماه و 24 روز سن دارد.
