چه دندونهای سختی......
يادته حدودا يك ماه پيش گفتم كه دندونهاي بالايي در اومده و منتظريم كه مرواريدهاي پاييني هم خودشون را به ما نشون بدند چون لثه پاييني هم حسابي متورم شده بود...حالا بعد از يك ماه تازه لثه پاييني شكافته شده وگوشه مرواريد كوچولو اومده بيرون ولي انگار اين دفعه با هميشه فرق ميكنه و بيشتر اذيت شدي عزيزم...ديگه غذا خوب نميخوري و دائم هم دستت داخل دهنته ...الهي بميرم اين دندونت بدجوري لثه را شكافته ....خيلي هم بهانه گير شدي و به بهانه هاي الكي گريه ميكني ... من لثه گيرهاي بچگيت را بهت دادم و گفتم به جاي دستت اينها را بخور ببين چه بامزه ميخوري.....
راستی پسرم این جایی که نشستی جای مخصوص خودته موقع تماشای تلویزیون .... این پشتی را باباکورش گذاشته اینجا که زیر پای شما نرم باشه چون زیاد از اینجا میری بالای مبل و اگه یه موقع افتادی آسیب نبینی...حالا خودت یه پشتی میزاری پشت سرت و این طوری تلویزیون تماشا میکنی ....
وقتي هم داري بازي ميكني مدام لپت را ميخوري تا شايد لثه هات يه كم آروم بشه ....اين طوري....
پسر گلم زود زود دوباره خوش اخلاق بشو و بهانه گيري را فراموش كن ...ميدوني كه مدتي من و باباكورش بابت شوخي و خنده بهت نمره ميديم مثلا : وقتي با هم ميريد فروشگاه وقتي برميگرديد من ميگم:باباجان نمره پسرم چند ؟ بابا كورش : بيست البته گاهي هم هجده...نوزده و گاهي وگاهي صفر البته بگم خاله راحله جون تهديد كرده كه حق نداريد به كياراد كمتر از بيست نمره اي بدهيد ولي خب اين ديگه به شما بستگي داره....البته بگم حال اين روزهات و بهانه گيريهات براي ماماني و باباكورش كاملا قابل درك...و اين و بدون اين نمره ها فقط يه بازي و شوخي و تو براي ما هميشه هميشه هميشه
بيستي.....